Ράφτης ή Φραγκοράφτης
«Ο Φραγκοράφτης» λεγόταν έτσι γιατί έραβε κοστούμια που ήταν η φράγκικη φορεσιά, ενώ η ντόπια ήταν η βράκα και το γιλέκο. Ο φραγκοράφτης έφτιαχνε μόνο ανδρικές φορεσιές. Τα εργαλεία του ράφτη είναι τα εξής: ο πάγκος, η μεζούρα, οι ρίγες: μια απλή, η γωνία, η λοξή ή στραβόριγα για να σημαδεύουν το «καμπούρεμα» του πέτου, ο καμπούρης, ξύλο για να σιδερώνονται οι ώμοι, το πασκαρό, ξύλο που περνούσαν στις ραφές για να ανοίγουνε, ψαλίδια, βελόνες, καρφίτσες, τα «σαπουνάκια» για να σημαδεύουν το ύφασμα, το σίδερο με κάρβουνα που ζύγιζε περίπου 8 οκάδες, η μηχανή (ποδοκίνητη στην αρχή, χειροκίνητη μετά, ηλεκτρική σήμερα). Ο ράφτης έπαιρνε με τη μεζούρα τα μέτρα του πελάτη. Δηλαδή μετρούσε διαστάσεις: στήθος, πλάτη, μάκρος, μανίκια, καβάλο, κτλ. και τις μετέφερε πάνω στο ύφασμα βάζοντας σημάδια με το σαπουνάκι. Το ύφασμα το έβαζαν διπλό. Τα σημάδια τα έλεγαν «πάσες» και τα έκαναν με κλωστή πάνω στα σημάδια που είχε σχεδιάσει με το σαπουνάκι ο ράφτης στο ύφασμα. Οι παλιοί ραφτάδες μεταχειριζόταν ως φόδρα την καναβατσότριχα ή το τσόλι. Μετά το κόψιμο του υφάσματος καλούσαν τον πελάτη για πρόβα. Για ένα κουστούμι συνήθως χρειαζόταν 3 πρόβες για να δουν αν χρειάζεται στένεμα, φάρδεμα ή μάκρεμα ανάλογα με το σώμα και έκαναν τις απαραίτητες διορθώσεις.
(Το κείμενο είναι από το βιβλίο "Μιάν βολάν τσ΄έναν τσαιρόν ήτον..." του Γιάννη Κολλιάρου)
ΡΑΦΤΗΣ 
ΜΗΧΑΝΗ ΡΑΦΤΗ 
ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΡΑΦΤΗ 
ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΡΑΦΤΗ 
ΣΙΔΕΡΑ ΜΕ ΚΑΡΒΟΥΝΟ 
29. h kapelou kai h mantaristria kaltson 
ΓΙΑ ΑΝΟΙΓΜΑ ΚΑΠΕΛΩΝ